Mahatma Gandhi atau nama sebenarnya ialah Mohandas Karamchand Gandhi
dilahirkan pada 2 Oktober 1869 di Ponbandar, India. Nama Mahatma
merupakan nama gelaran baginya dalam bahasa Sanskrit yang bermaksud ‘jiwa yang
besar.’[1]Beliau merupakan keturunan bangsawan
India yang berasal daripada keluarga kelas pertengahan kasta Ban.[2]
Ayah beliau, Karamchandiaituseorang yang pernah menjawat jawatan Diwan atau Perdana Menteri di
Ponbandardan Rajkot meninggal dunia ketika beliau berumur 16 tahun manakala ibunya
yang bernama Putlibai pula merupakan seorang yang taat kepada agama. Semasa berumur
13 tahun dan masih berada di sekolah menengah, beliau di kahwinkan dengan Kasturba
yang sebaya dengan beliau di mana beliau telah dikurniakan dengan empat orang
anak lelaki.
Pada 4 September 1888, Gandhi melanjutkan pelajarannya
di University London College dan menamatkan pengajiannya untuk ditauliahkan sebagai seorang peguam pada
10 Jun 1891.[3]Keadaan seumpama ini telah memperlihatkan bahawa
Mahatma Gandhi terdedah kepada perkembangan pemikiran daripada British. Mahatma Gandhi
juga digelar sebagai seorang yang
bersifat sederhana kerana dari segi penampilannya telah menunjukkan beliau seorang fakir
yang hanya berpakaian kain putih yang dililit di badannya yang dikenalisebagai
dhoti danhanyamemakaicapalsepertigolongankastarendah.[4]Beliau menenunkainnya sendiri kerana beliau tidak ingin masyarakat
India terlalu bergantung terhadap tekstil Barat.[5]Beliau juga seorang amat patuh kepada
agama di mana beliau akan berdoa kepada Tuhan setiap hari agar
perpaduan antara masyarakat Hindu dan Muslim akan tercapai.[6]Hal ini memperlihatkan prinsip
yang dipegangnya ialah Satyagraha iaitu perjuangan berdasarkan kebenaran dengan tidak menggunakan kekerasan. Gandhi
juga merupakan seorang yang menentang tentang sistem kasta di India[7] yang
menindas golongan untouchable.[8]
2.0 PEMIKIRAN MAHATMA GANDHI
Pemikiran dan
idea-idea beliau sangat membuka mata masyarakat. Satyagraha dan Ahimsa pula
merupakan prinsip yang dipegang olehnya sehingga kematiannya. Dalam pergerakan Satyagraha pelbagai cara
yang digunakan seperti gerakan penyucian iaitu sembahyang dan berpuasa,
tindakan tidak melakukan kerjasama seperti memboikot. Selain itu juga beliau
turut melakukan tindakan melanggar undang sivil seperti berpiket dan tidak
membayar cukai. Gandhi juga menjalankan program seperti berkempen untuk
menyatukan masyarakat.[9]
Pemikiran seperti ini telah memberi kesan kepada masyarakat setempat sehingga
beliau terus dikenang sehingga ke hari ini.
Beliau telah ke Afrika Selatan pada tahun 1893 dan di Afrika telah
berlaku dasar diskriminasi yang teruk iaitu dasar apartheid yang membezakan
golongan kulit putih dan juga golongan kulit hitam.[10]
Peristiwa yang telah membawa Gandhi berjuang di sana ekoran daripada tindakan
pegawai kereta apai yang mempertikaikan kereta api kelas pertama yang dinaiki
oleh beliau. Seterusnya, Mahatma Ghandi
telah terlibat secara tidak langsung dalam politik di India. Keadaan ini dapat
dilihat semasa Ghandi di Afrika Selatan yang cuba untuk menghalang diskriminasi
dalam pentadbiran yang dibuat oleh Parlimen Natal.
Beliau menggiatkan diri dalam
politik menerusi regular comment dalam Indian Opinian dan
merangka petisyen untuk Kerajaan Natal, India dan Britain.[11]
Beliau telah menubuhkan Natal Indian Congress (NIC) pada tahun 1894 berdasarkan
model Indian National Congress di India[12]
dan parti tersebut terdiri daripada golongan orang India di Afrika Selatan.
Gandhi telah memperjuangkan isu cukai kepala yang dikenakan terhadap orang
India sebanyak tiga Pound Sterling yang bersamaan dengan enam bulan gaji
mereka. Perkara ini hanya dapat diselesaikan selepas dua puluh tahun kemudian.[13]
3.0 PERANAN GANDHI DI AFRIKA
SELATAN
Setelah menamatkan pengajian di London pada tahun 1891, Mahatma Gandhi
pulang ke India dengan harapan memperoleh pekerjaan sebagai peguam di negara sendiri. Namun,
beliau mendapati sukar untuk bekerja di India kerana terdapat banyak persaingan dan tiada pengetahuan dalam bidang guaman
India. Pada tahun 1893, beliau menerima tawaran daripada sebuah firma iaitu Dada Abdullah & Company[14]
yang berpangkalan di Afrika Selatan yang ingin menawarkan pekerjaan kepada Mahatma
Gandhi bagi menangani kes-kes yang berkaitan dengan imigran India yang bekerja di
Afrika Selatan.[15]Semasa berada
di Afrika Selatan, beliau telah menyaksikan diskriminasi yang
sangat teruk antara kaum kulit putih dan kaum kulit berwarna iaitu orang kulit hitam yang
dikenali sebagai dasar apartheid. Beliau juga menentang The Asiatic Registration Bill di Transvaal yang
memperlihatkan beliau kemudiannya membangunkan gerakan Satyagraha yang
bertujuan melindungi keselamatan masyarakat India dan menghalang komuniti Afrika
Selatan menerima penghinaan.
Di bawah Asiatic Law Agreement yang
dibuat pada tahun 1905, semua orang India yang
berumur lapan tahun keatas dikehendaki membawa kad pendaftaran. Gandhi
menentang peraturan yang
dilaksanakan oleh pihak penjajah dengan melakukan satu kempen penentangan yang
dikenali sebagai ‘Truth Force’. Beribu-ribu orang India menyokong bantahan yang
dilakukan oleh Gandhi dengan menyifatkan undang-undang berkenaan sebagai
‘Undang-undang Hitam’ dan akhirnya membawa kepada penahanan Gandhi yang
gagal membawa kad berkenaan. Selepas dibebaskan pada tahun 1909, beliau menyambung semula perjuangan untuk menuntut keadilan bagi masyarakat
India dan juga Afrika Selatan. Beliau mengambil keputusan untuk pergi ke London
untuk memperjuangkan hak orang kulit hitam dan memperkenalkan suatu pamplet yang
dikenali sebagai ‘Home Rule.’
‘Home Rule’ merupakan suatu usaha agar pihak British
memberikan kemerdekaan kepada India. Pengalaman beliau semasa di Afrika telah memperlihatkan penglibatan beliau dalam Natal Kongres India (NIC) yang
bertujuan untuk membantah diskriminasi terhadap kaum India di Afrika Selatan. Natal Kongres India (NIC) telah memperkenalkan banyak petisyen awal misalnya petisyen
yang ditandatanganioleh 10 ribu orang India di Afrika Selatan dihantar ke Colonial Secretary di London. Selepas itu
NIC telah bersekutu dengan Kongres Kebangsaan Afrika untuk bersama-sama menuntut hak
orang-orang India di Afrika Selatan. Isu yang
diperjuangkan oleh beliau termasuk membantah percubaan kerajaan Natal
untukmemperkenalkan rang undang-undanguntukmenyekathak orang-orang India
memilih ahli dewan undangan[16]dan isu cukai kepala
yang dikenakan keatas orang India sebanyak £3. Pada Jun 1914,
suatu perjanjian di antara Mahatma Gandhi dankerajaan British telah termeterai di
mana ‘Undang-undang Hitam’ telah dihapuskan dan semua hak sivil bagi orang India
dikembalikan.
4.0 EKONOMI
Umumnya, perjuangan Mahatma Ghandi
adalah bermula di Afrika Selatan, dan kemudiannya diteruskan apabila beliau
pulang ke India. Mahatma Ghandi dilihat bukan sahaja memperjuangkan hak
kemanusiaan di India dari segi politik, dan sosial, tetapi juga ekonomi.[17]Salah
satu sumbangan Ghandi dalam ekonomi adalah beliau telah menyarankan agar bangsa
India terutamanya membuat sendiri keperluan kehidupan mereka. Saranan ini telah
dilakukan melalui Gerakan Swadesi. Swa
beerti sendiri, manakala desi dari
perkataan desa yang bermaksud negeri sendiri, maka konsep swadesi yang
diperkenalkan ini beerti desa sendiri.[18]
Melalui gerakan ini, masyarakat India perlu bergantung pada usaha untuk
menghasilkan produk sendiri bagi memenuhi keperluan hidup, tanpa bergantung
kepada barangan British. Keadaan ini secara tidak langsung mampu untuk
menentang imperialisme British yang sedang berlaku.
Gerakan
Swadesi secara langsung telah mempengaruhi kehidupan masyarakat India, di mana
mereka telah mula menanan kapas, memintal benang, dan menenun sendiri.[19]
Keadaan ini amat bersesuaian dengan peribadi Ghandi di mana beliau juga menenun
kainnya sendiri kerana beliau tidak ingin masyarakat India terlalu bergantung
kepada tekstil dari barat.[20]
Penghasilan produk oleh masyarakat India sendiri menyebabkan mereka sangat
menghargai hasil karya tersebut, dan langsung tidak membeli produk-produk
British sebagai tindakan memulaukan barangan British. Ghandi dilihat begitu
tegas dalam hal yang berkaitan dengan hasil-hasil daripada pihak British.
Buktinya, larangan telah dikeluarkan supaya rakyat terutamanya anggota-anggota
daripada Indian National Congress tidak memberi barang-barang British, malah
ada barangan British yang diserbu, dibawa keluar, dibuang, ditanam, dan
dibakar, seperti yang terjadi di Chouri Chora.[21]
Tindakan pemulauan ini telah menyebabkan imperialisme British menjadi lumpuh
ekoran rakyat langsung tidak memberi barangan buatan British, sebaliknya
kegiatan ekonomi masyarakat India semakin menampakkan perkembangan.
Selain
itu, Ghandi juga telah membantu menyelesaikan masalah ekonomi yang dihadapi
golongan kasta rendah seperti petani, penyewa, dan rakyat biasa. Sebagai
contoh, beliau telah membantu para petani di daerah Kheda iaitu berhampiran
dengan Ahmedabad, dari segi pengecualian cukai kepada petani dan memberi
kesedaran kepada bahawa golongan tuan tanah telah menindas mereka.[22]
Walau bagaimanapun, golongan atasan terutamanya tuan tanah tidak dapat menerima
perubahan yang dilakukan oleh Ghandi ini kerana kadar sewa yang menjadi semakin
menurun. Kesannya, golongan petani telah bangkit bagi memperjuangkan hak-hak
mereka. Di samping isu cukai golongan petani, Ghandi juga telah berusaha
memperjuangkan isu cukai kepala yang dikenakan ke atas orang India sebanyak
tiga dollar. Isu ini telah berjaya diselesaikan selepas dua tahun kemudian.
Tambahan lagi, pada tahun 1917, Ghandi telah berhasil memperjuangkan nasib para
penyewa India yang telah menjadi mangsa penindasan penindasan
pengusaha-pengusaha perkebunan berbangsa Eropah di Distrik Champaran, Bihar.[23]
Mahatma
Gandi juga telah menentang undang-undang garam yang dimonopoli golongan
pemerintah.[24]
Melalui undang-undang ini, rakyat India telah dikenakan cukai ke atas garam,
dan indakan ini sememangnya membebankan masyarakat. Menyedari perkara ini,
Gandhi bertindak mengajak rakyat untuk pergi ke laut dan membuat garam sendiri.[25]Tindakan
beliau mendatangkan hasil di mana ketika dalam perjalanan dari Sabarmati ke
laut bersama 78 orang pengikut, mereka kemudiannya telah disertai oleh beribu-ribu
penduduk kampung. Perbarisan ini diadakan sebenarnya bertujuan untuk memalukan
dan menyedarkan kerajaan bahawa pemerintah tidak patut mengenakan cukai
sewenang-wenangnya kerana ia akan membebankan rakyat terutamanya gologan
miskin. Saranan Ghandi untuk melanggar undang-undang garam ini begitu menyentuh
perasaan rakyat, dan segera mempengaruhi mereka. Buktinya, penentangan berlaku
hampir di kesemua wilayah. Orang miskin di seluruh India pada ketika itu telah
mula mengambil garam daripada laut. Penentangan ini telah menyebabkan sekurang-kurangnya 60 000 orang ditangkap,
dan Ghandi sendiri ditahan dan dipenjarakan.
5.0 SUMBANGAN BELIAU DALAM KONGRES KEBANGSAAN INDIA
Seterusnya, beliau telah terlibat secara
langsung dalam Kongres Kebangsaan India dan kongres ini merupakan satu landasan
bagi golongan pertengahan menyuarakan pandangan mereka. Kongres ini telah
ditubuhkan pada tahun 1885 di Bombay dan Mahatma mula memimpin kongres ini
bermula tahun 1920 hingga tahun 1939.
Bermula tahun beliau dilantik sebagai ketua, kempen sagtyargraha telah
dilancarkan dan meletakkan beliau sebgai pemimpin politik yang terunggul.[26]
Sepanjang pimpinannya, beliau telah berjaya mengubah kongres ini daripada parti
bersifat elit kepada gerakan massa yang terpenting mewakili kelompok lapisan masyarakat.[27]
Beliau telah menarik perhatian golongan Harijan sebagai satu diskriminasi
sosial yang perlu dihapuskan. Alat menenun kain telah dijadikan sebagai simbol
perjuangannya. Keadaan ini memperlihatkan tindakan Gandhi mendekatkan golongan
atasan kepada golongan petani dan sekaligus dapat meningkatkan maruah golongan
bawahan atau Harijan.Selain itu juga, beliau sangat berani untuk menyatakan
sebarang bantahan dan mendesak kerajaan British bagi menjaga keamanan India.[28]
Pada Mac 1930, Mahatma bertindak
melakukan perarakan garam ekoran daripada tekanan yang diberikan oleh British.
Gandhi telah mendesak Wizurai Lord Irwin membuat beberapa peraturan yang boleh
menjaga ekonomi India. Seperti yang diketahui, British telah meningkatkan cukai
dan ini telah membebankan mereka tambahan pula mereka yang menghasilkan garam.[29]
Dibawah gerakan Swaraj, barang-barang British telah diboikot, manakala untuk
mengatasi masalah ekonomi, Gandhi telah menghidupkan semula industri tanaman
kapas di kampung-kampung.[30]
Keadaan ini menunjukkan bahawa Gandhi menggunakan pendekaran untuk tidak
melakukan kekerasan terhadap sebarang tindakan.
Mahatma juga. Beliau telah
menghantar surat kepada wizurai Inggeris supaya tidak menguatkuasakan rang
Undang-undang iaitu Akta Rowlatt yang memberi kuasa kepada kerajaan melakukan
tindasan dalam keganasan.[31]
Namun rayuannya tidak dilayan dan beliau mengambil langkah lain dengan membuat
satu bantahan yang dikenali sebagai tentangan pasif. Satyagraha telah merebak
dan mendapat sokongan daripada orang ramai. Tindakan British enggan meminda
undang-undang tersebut telah menyebabkan Gandhi mengistiharkan kempen tersusun
“ Tidak Bekerjasama” namun beliau ditahan dan dibebaskan semula. Sejarawan
barat, Aldous Huxley menyatakan mengenai pendekatan yang digunakan Mahatma Gandhi ini sangat efektif dan praktikal.[32]
6.0 GERAKAN KHILAFAT
Gandhi juga terlibat dalam gerakan
Khilafat iaitu gerakan sokongan kepada kepada Sultan Ottoman yang berhadapan
dengan ancaman dari Barat. Keadaan ini sangat merisaukan kuasa British kerana terpaksa
berhadapan dengan ramai masyarakat Islam di India. Penglibatan Gandhi dalam
gerakan ini adalah bertujuan untuk memperoleh sokongan masyarakat Islam untuk
tujuan politik di India.[33]
Pada Disember 1917, Gandhi telah memberi jaminan kepada perwakilan Muslim
League dan menyatakan sokongan masyarakat Hindu dalam pembebasan Ali bersaudara
daripada tahanan British. Januari 1918 pula, Gandhi meminta supaya Viceroy
melepaskan mereka tetapi tidak dilayan olehnya. Oleh yang demikian, beliau
mengambil keputusan untuk menentang kerajaan dalam isu berkenaan.[34]
Di samping itu juga, Gandhi sangat
menghargai persahabatan dengan pejuang Islam seperti Abdul Bari dan Ansari atas
kepentingan swaraj. Beliau juga berpendapat bahawa pemerintahan sendiri hanya
dapat dicapai menerusi gabungan antara golongan Islam dan juga Hindu. Perkara
ini secara tidak langsung telah memberi gambaran kepada masyarakat bahawa
berpaduan dan sikap toleransi mampu untuk meningkatkan hubungan yang baik
antara dua negara yang berbeza.
7.0 KOMUNALISME
Istilah komunal atau komunalisme berasal
daripada Barat, tetapi dikaitkan dengan India kerana komunalisme banyak berlaku
di India. Komunalisme di India dapat dijejaki hampir seratus tahun sebelum
India mencapai kemerdekaan. Komunalisme adalah istilah pinjaman daripada bahasa
Inggeris yang mempunyai maksud “satu prinsip organisasi politik berdasarkan
persekutuan masyarakat”, atau “amalan hidup bersama secara bermasyarakat”, atau
“kesetiaan terhadap kumpulan etnik sendiri lebih besar daripada masyarakat lain”.[35]
Pemikiran dan perasaan manusia lazimnya dipengaruhi oleh peristiwa yang berlaku
ke atas diri mereka pada masa lalu. Dalam konteks masa silam India, pemikiran
dan perasaan juga mempunyai kaitan
dengan komunalisme.
Perbezaan agama dan
budaya antara Hindu dan Islam menunjukkan suatu hubungan yang unik. Hal ini
demikian kerana sebahagian besar penganut Hindu pada zaman pemerintahan Mughal
telah memeluk agama Islam. Keadaan ini memperlihatkan suatu keadaan di mana
pihak penjajah yang ingin menguasai India telah menimbulkan pertentangan antara
masyarakat Hindu-Muslim. Dalam keadaan orang Islam yang semakin lemah dan kuasa
Hindu yang terumbang-ambing menyebabkan lahirnya perasaan prasangka dalam
kalangan masyarakat. Di india, komunalisme adalah berdasarkan idea fundamental
iaitu Hindu dan Muslim merupakan dua golongan masyarakat yang amat ketara
perbezaannya yang saling bertentangan antara satu sama lain. Namun dalam
peperangan Dahagi 1957, orang India dan Muslim pernah bersatu untuk menentang
British dan perkara ini telah memberi peringatan kepada British tentang ancaman
sekiranya orang India dan Muslim bersatu padu.[36]
Mahatma Gandhi
merupakan seorang tokoh pejuang kemerdekaan India yang mula melibatkan diri
dalam politik di Afrika Selatan bermula tahun 1893.Satyagraha dan Ahimsa
adalah antara falsafah perjuangan Gandhi yang ditentang oleh masyarakat Hindu
dan Islam, namun beliau tidak berputus asa dalam menyatupadukan masyarakat di
India. Disebabkan usaha beliau yang
gigih untuk melihat penyatuan Hindu dan Islam, maka beliau telah dituduh lebih
berpihak kepada masyarakat Islam dan tidak konsisten dalam usaha menyatupadukan
masyarakat Hindu-Islam. Sumbangan beliau yang ingin memperjuangkan kemerdekaan
selaras penyatuan masyarakat Hindu-Islam tidak dapat dicapai. Hal ini demikian
kerana budaya baru yang diterap dalam masyarakat India menyebabkan India
berhadapan dengan masalah yang sukar untuk pembentukan masyarakat yang
bersepadu.
Gandhi telah menolak
konsep Komunalisme kerana beliau mempunyai pandangan iaitu perbezaan agama
bukan masalah utama yang membawa perbezaan nasionalisme. Hal ini demikian
kerana beliau percaya bahawa semua Indians
tidak kira kaum apa mesti akan memperjuangkan kemerdekaan India.[37]Gandhi
juga mengatakan bahawa semua Indiansmempunyai
peranan yang penting dalam memperjuangkan kemerdekaan India tanpa mengira sama
ada seseorang itu Hindu atau Muslim.[38]Gandhi
juga menyatakan bahawa konsep Komunalisme ini perlu dihapuskan dengan kadar
segera.[39]
8.0 KEBEBASAN PENDIDIKAN
Gandhi bersekolah rendah di Porbandar
dan pada usia tujuh tahun, beliau menyambung persekolahannya di Rajkot. Pada
tahun 1887, sebaik sahaja lulus peperiksaan matrikulasi, beliau memasuki kolej
Samaldas di Bhavnagar, Ahmedabad. Seterusnya, Gandhi telah melanjutkan
pelajarannya di Inner Temple, College of
London untuk belajar undang-undang dan ilmu-ilmu seperti bahasa Inggeris
dan Perancis.[40]
Disebabkan mempunyai latar belakang yang begitu hebat dalam aspek pendidikan,
kebebasan pendidikan telah dilahirkan dalam diri Gandhi. Bagi beliau, kebebasan
pendidikan merupakan sesuatu cabaran yang paling penting dalam membangkitkan
semula pemikiran penduduk di India.[41]
Penduduk India yang
memegang kuat terhadap sistem kasta menyebabkan mereka tidak berpeluang untuk
memperkembang pemikiran. Empat kasta utama dalam masyarakat India adalah
Brahmin, Ksytria, Vaisya dan Sudra. Kelas yang tinggi merasa megah dengan
ketinggian serta keistimewaan seperti
yang disebutkan oleh kitab Manusehingga
melihat kasta yang di bawahnya sebagai rendah, menjijikkan serta tidak boleh disentuh.[42]Mengikut
pandangan kasta juga, agama Hindu melarang penduduk India keluar dari India
kerana risau akan orang India membelakangkan agama sendiri.[43]
Namun, Gandhi bertekad tidak berganjak lagi daripada pendiriannya untuk
melanjutkan pendidikan di England.
Konsep Kebebasan
pendidikan yang diperkenalkan oleh Gandhi mempunyai visi yang bermoral dan
rohani untuk membebaskan masyarakat India. Beliau juga menawarkan pandangan
yang berharga mengenai pendidikan. Kebebasan pendidikan boleh mengajar kita proses
membangkitkan kemerdekaan yang lebih aman. Hal ini dapat diselaraskan dengan
prinsip Satyagraha iaitu perjuangan
berdasarkan kebenaran dengan cara tidak menggunakan kekerasan (non-violent).
9.0 REAKSI
GANDHI TERHADAP KEMUNCULAN PAKISTAN
Mahatma Gandhi ternyata kecewa dengan
konsep ‘two nations’ yang dibawa oleh Muhammad Ali Jinnah yang turut memberi
kesan kepada kemunculan Pakistan. Melihat kepada komitmen Gandhi terhadap
penyatuan Muslim dan Hindu, perkara ini bertentangan dengan perjuangannya.
Seawal kariernya Muhammad Ali Jinnah cuba untuk menyatukan Hindu dan Muslim.
Sekembalinya dari London beliau menubuhkan Liga Muslim pada tahun 1917 yang
bertujuan untuk menyatukan muslim dan Hindu di India. Namun semasa Persidangan
Meja Bulat pada tahun 1931, Mohammad Ali Jinnah berpendapat perjuangannya untuk
menyatukan muslim dan hindu adalah sia-sia. Beliau mendakwa Gandhi tidak
merestui penyatuan tersebut [44]
kerana Gandhi dan Nehru tidak mahu menentang British dan tidak mahu menuntut
kemerdekaan bagi India. Muhammad Ali Jinnah berpendapat orang muslim tidak
mempunyai keupayaan untuk menguasai politik India maka beliau menyarankan agar
Hindu dan Muslim perlu dipisahkan dan membiarkan muslim membentuk sebuah negara
sendiri.
Bagi mengelakkan
daripada penubuhan Pakistan, Gandhi pernah berjumpa dengan Jinnah di Bombay ada
Septemer 1944. Walaubagaimanapun, kesudahannya tidak seperti yang
diharapkannya.[45]
Gandhi yang sebelum ini berusaha untuk memperjuangkan untuk menyatukan
Hindu-Muslim di India tetapi niatnya tiadak tercapai. Usaha Gandi dalam
menyatukan muslim dan Hindu dengan menwujudkan kerjasama Kongres Kebangsaan
India dengan Liga Muslim.[46]
Gandhi berpendapat penubuhan Kongres seharusnya melibatkan semua kaum di India
bagi memperjuangkan kemerdekaan India. Gandhi juga berperanan sebagai orang
tengah di antara Kongres dengan Liga Muslim dalam usaha menwujudkan perpaduan
antara Hindu dan Muslim di India.[47]
Gandhi turut berpendapat bahawa dalam politik harus ada tolak ansur di antara
semua kaum dan tidak harus dimonopoli oleh suatu kaum sahaja.[48]
Disini jells dapat dilihat bahawa Gandhi secara tidak langsung juga menjaga
kebajikan orang-orang muslim di India.
Pada bulan Jun 1947,
telah diadakan satu jawatan kuasa khas untuk merangka rancangan penbahagian
India walaupun mendapat reaksi penentangan dari Gandhi, namun ianya terus
dilaksanakan. Ekoran daripada itu, lahirlah sebuah negara merdeka yang digelar
Pakistan pada 14 Ogos 1947.[49] Walaubagaimanpun, selepas penubuhan Pakistan,
Gandhi tetap berusaha untuk mendamaikan pertengkaran antara Hindu dan Muslim di
India. Buktinya pada September 1947 Gandhi tiba di Dehli untuk mendamaikan
suasana huru-hara di sana dan memantu golongan Muslim yang diserang oleh
masyarakat Hindu.[50]
Maka dengan ini jelas kelihatan begitu bersungguh-sungguh menentang kemunculan
Pakistan, kerana dia sedar masalah golongan Hindu dan Muslim tidak akan selesai
sehinggalah mereka bersatu.
10.0 GANDHI
MEMPERJUANGKAN GOLONGAN ‘UNTOUCHABLE’
Golongan ‘untouchable’ merupakan
golongan terendah dalam sistem kasta di India. Golongan ini melakukan
tugas-tugas yang ditolak oleh kasta Hindu lain seperti kerja-kerja pembersihan
jalan, mengangkat najis dan sebagainya, malah disesetangah kawasan mereka yang
berkerja sebagai penarik kereta roda, penenun dan pembuat tembikar turut di
anggap sebahagian sebagai golongan ‘untouchable’.[51]
Bagi mengelak dari dimalukan dan didiscrimanasikan, golongan ini memilih untuk
memeluk Islam atau Kristian. Di kampung, golongan ‘untouchable’ tinggal di kawasan yang kotor dan tidak boleh
bercampur dengan kasta-kasta Hindu yang lain. Gandhi yang menyedari akan hal
ini bangkit untuk memperjuangkan hak-hak golongan untouchable dan golongan terbuang. Namun dalam memperjuangkan hal
ini, Gandhi berdepan dengan pelbagai kritikan dn kebencian dari kasta-kasta
Hindu yang lain.
Pada Mei 1918, Gandhi
mengadakan satu mesyuarat di Bombay bagi membicarakan langkah mempertingkatkan
kehidupan golongan untouchable.
Gandhi nekad mengambil Lakshmi seorang kanak-kanak perempuan untouchable menjadi anak angkatnya.
Gandhi mengubah gelaran ‘untouchable’,
‘pariahs’, kelas bawahan kepada Harijans yang bermaksud anak-anak Tuhan.
Beliau turut menamakan majalahnya Harijans. Lama-kelamaan golongan untouchable
semakin diterima umum di India. Golongan untouchable bebas bergerak di
mana-mana di India. Di bandar, golongan untouchable dan golongan berkasta duduk
bersama-sama di dalam kereta api, golongan untouchable berpeluang memasuki
bidang perniagaan dan sebagainya.
11.0 KESIMPULAN
Konklusinya, dapatlahdikatakanbahawasumbangan Mahatma Gandhi
dalamsejarah India
amatpentingdalammemastikannegarabeliautidaktundukdenganmudahterhadapkuasa-kuasaluar.Pelbagaiusahasertaprinsipdijalankanwalaupunterpaksaberdepandenganmasalahsamaadadenganpihak
Barat ataumasyarakattempatansendiri yang menentangprinsip yang
diperjuangkanolehbeliau. Dasarperjuangan Mahatma Gandhi yang paling
menonjoladalahAhimsa, Satyagraha, HartaldanSwadesiyang
memperlihatkankekuatanbeliaudalammenegakkanhak-hakmasyarakat India
daripadapihak British. Beliautelahmeninggalduniapadatahun 1948
akibatdaripadatembakan yang dilakukanolehNathuramGodse.[52]Insidentersebutberlakusemasabeliaumenghadirisuatuperjumpaan
di mana orang Hindu danorang Islam di Delhitelahbersatuhati.Beliauberasaamatgembiramendengarberitatersebutdanmembuatkeputusanuntukmenghadiriperjumpaantersebuttetapimalangnyabeliauditimpakecelakaan
yang menamatkanriwayatnyasebagaiseorangtokoh yang disanjungi.
[1]Montefiore, S. S. (2008). Speeches That Changed The
World. Indonesia: PenerbitKanisius. Hlm. 59.
[2] Jafar Mahmud.
(2004). Mahatma Gandhi: Multifaceted Person. New Delhi: A.P.H Publishing
Corporation. Hlm. 53.
[3]SankarGhose. (1991). Mahatma Gandhi.New Delhi: Allied Publishers Limited. Hlm. 23.
[4]Mohd.FadzilahKamsah& Ahmad NaimJaafar, (2005).AndaBerkarismaApabila? Shah Alam: Malindo
Printers Sdn. Bhd.Hlm. 3.
[5]Hook, S. V. (2011). Mahatma Gandhi: Proponent Of Peace. North Manketo: ABDO Publishing
Company.Hlm. 59.
[6] Penderel, M.
(1968). Gandhi And Modern India. London:
The English Universities Press Ltd. Hlm. 286.
[7]GovimdSadashivGhurye. (2008). Caste And Race in India. Mumbai: Popular Prekashan Private Limited.
Hlm. 406.
[8]Schraff, A.
(2008).Mahatma Gandhi. Unite States
Of America: Saddleback Educational Publishing. Hlm. 10.
[9] Thomas Panthnam.
Thinking with Mahatma Gandhi: Beyond Liberal Democracy. Gujerat: The
Maharaja Sayajirao University of Baroda. Hlm. 179.
[10] Md. Afandi
Awang. (2006). Komunalisme Kesannya ke atas Peradaban India. Kuala
Lumpur: Penerbit Universiti Malaya.Hlm 41.
[11] Brian M. Du
Toit. The Mahatm Gandhi and South Africa. The Journal of Modern African
Studies, 34, 4 (1996), pp. 643-660.Cambridge University Press. Hlm. 645.
[12] Md. Afandi
Awang. (2006). Komunalisme Kesannya ke atas Peradaban India. Hlm. 42.
[14] Dalton, D.
(1893). Mahatma Gandhi: Nonviolent Power
In Action. New York: Columbia Universiti Press. Hlm. 226.
[15]Berndt, H. (2006). Agama
Yang Bertindak.Yogyakarta: PenerbitKanisius. Hlm. 78.
[16] Alexander, H.
(1969). Gandhi Through Western Eyes. London:
Asia Publishing House. Hlm. 9.
[17] Pratibha Jain. (1985). Gandhian Ideas, Social Movements and
Creativity. Jaipur: Rawat Publications. Hlm.27.
[21] Pratibha Jain. (1985). Gandhian Ideas, Social Movements, and
Creativity. Jaipur: Rawat Publications. Hlm. 40.
[23] Andrews, C.F. (1949). Mahatma Gandhi’s Ideas: Including Selections
From His Writing. London: George Allen & Unwin LTD. Hlm. 224.
[24] Ved Mehta. (1976). Ajaran-ajaran Mahatma Gandhi: Kesaksian dari
Para Pengikut dan Musuh-musuhnya.. Hlm. 302.
[26] Azharudin
Mohamed Dali.(2004). Tamadun India. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan
Pustaka. Hlm. 302.
[28] S.P.Ruhela
(edt) (2002). Gandhian Ideas On
Education: Their Relevance in The 21st Century. Delhi: India
Publishers Distributors. Hlm 17.
[29] Azharudin
Mohamed Dali. (2004). Tamadun India. Hlm. 308.
[30] Md. Afandi
Awang. (2006). Komunalisme Kesannya ke atas Peradaban India. Hlm. 44.
[32] Thomas Pantham.
Thinking with matahma Gandhi: beyond liberal democracy. Gujerat: The
Maharaja Sayajirao University of Baroda. Hlm. 182.
[33] Azaharudin
Mohamed Dali. (2004). Tamadun India. Hlm. 303.
[34] Md. Afandi
Awang. (2006). Komunalisme Kesannya ke atas Peradaban India. Hlm. 75.
[35] Md.Afandi
Awang. (2006). Komunalisme: Kesannya ke
atas Peradaban India. Hlm. 15.
[37]Radhakrishnan.
(1991). Mahatma Gandhi: Essays And Reflections On His Life and Work. Hlm.
18.
[38]Kuruvilla
Pandikattu. (2001). Gandhi: The Meaning of Mahatma For The Millenium. United
States of America: The Council for Research in Values and Philosophy. Hlm. 154.
[39] Alexander, H.
(1969). Gandhi Through Western Eyes. Hlm. 38.
[40] Md.Afandi
Awang. (2006). Komunalisme: Kesannya ke
atas Peradaban India. Hlm. 38.
[41] Allen, D.
(2007). Mahatma Gandhi on Violence and Peace Education. Philosophy East and
West. Vol. 57, No 3, Ninth East-West Philosophers’ Conference (Jul., 2007).
University of Hawai’i Press. Hlm. 290.
[42] Afifah Abu
Yazid. (2003). Pengajian Tamandun Asia.
Pahang: PTS Publications & Distributions Sdn. Bhd. Hlm. 189.
[43] Md.Afandi
Awang. (2006). Komunalisme: Kesannya ke
atas Peradaban India. Hlm 38.
[44]Fischer, L. (1997). The Life of Mahatma Gandhi. Britian:
Jonathan Cape Ltd. Hlm. 496.
[45]Alexander, H. (1969). Gandhi Through Western Eyes. Hlm. 121.
[46] Bhikhu Parekh. (1997). Gandhi: A Very Short Introduction. New
York: Oxford University Press. Hlm. 27.
[47] E.M.S Namboodiripad.
(1959). The Mahatma and The Islam.
New Delhi: People’s Publishing House.Hlm. 18.
[48] Shriman Narayan. (1971).
Mahatma Gandhi The Atomic Man. New
Delhi: Somaiya Pub Pvt Ltd. Hlm. 78.
[49] Azharudin Mohamed Dali.
(2004). Tamadun India. Hlm. 316.
[50]Sreear, V. (1954). Mahatma Gandhi. New York: Alferd A
Knopt. Hlm. 196.
[51]Fischer, L. (1997). The Life of Mahatma Gandhi.Hlm. 179.
[52]Carter, A.
(1995). Mahatma Gandhi: A Selected
Bibliography. United State Of America: Greenwood Press. Hlm. 27.
No comments:
Post a Comment