1.0
PENDAHULUAN
Tahun 1930-an merupakan detik perubahan era baru dalam
politik di India dengan berlakunya beberapa perkara penting yang membawa kepada
pilihan raya pertama India pada tahun 1937. Perkara penting tersebut antaranya
adalah Persidangan Meja Bulat yang berlangsung sebanyak tiga kali antara tahun
1930 hingga 1932 di mana beberapa wakil India telah dijemput bertemu dengan
ahli politik British untuk menubuhkan sebuah perlembagaan yang akhirnya berjaya
dibentuk dalam Akta Kerajaan India 1935. Peristiwa-peristiwa ini telah mendominasi
suasana politik India dengan membantu mengubah hubungan antara kumpulan agama
dan antara golongan paria (untouchables) dengan kasta Hindu.Pihak British pada
ketika ini menerima pelbagai cabaran dalam memastikan kedudukan mereka sebagai
pemerintah dengan kebangkitan kumpulan-kumpulan India seperti Kongres,
parti-parti Islam dan golongan raja yang menjadi fokus alternatif kesetiaan rakyat
India dan sumber autoriti politik.[1]Oleh
itu, bab ini akan membincangkan dua perkara utama iaitu peristiwa Persidangan Meja
Bulat dan Penubuhan Akta Kerajaan India
1935.
2.0 PERSIDANGAN MEJA BULAT PERTAMA 1930
Persidangan pertama ini telah diadakan di London pada
12 November 1930 untuk membincangkan perkara berkaitan Suruhanjaya Simon namun
telah diboikot olehKongres Kebangsaan India.Persidangan ini diadakan ketika
gerakan pengingkaran perintah (Civil Disobedience) sedang berlaku.Perkara
tersebut menjadi sebab utama Kongres Kebangsaan tidak menghadirkan diri dalam
persidangan pertama ini kerana kebanyakan pemimpin mereka termasuk Mahatma
Gandhi menjadi tahanan kerajaan British.[2]Walaupun
begitu, mereka merasakan pihak Kongres diperlukan dalam persidangan tersebut
walaupun wakil dari Liga Muslim, Liberal dan parti-parti lain telah
menghadirkan diri dalam pertemuan tersebut.Oleh itu, Lord Irwin telah
mengaturkan perjumpaan bersama Gandhi di penjara dan mengadakan perjanjian
antara mereka pada 5 Mac 1931.Mahatma Gandhi telah bersetuju untuk menarik
semula gerakan pengingkaran perintah dan menyertai Persidangan Meja Bulat.[3]Perjanjian
tersebut menerima pelbagai reaksi.Terdapat sebilangan mereka mengalu-alukan
keterbukaan Lord Irwin untuk mengadakan perjanjian dengan Gandhi manakala
sebilangan mereka mengkritik tindakan Gandhi kerana perjanjian tersebut tidak
mendatangkan manfaat kepada India lebih-lebih lagi apabila Gandhi tidak merayu
untuk membebaskan tiga pemberontak revolusi iaitu Bhagat Singh, Sukhdev dan
Rajguru.[4]
Namun
begitu, melalui persidangan pertama ini, beberapa perkara penting telah
dibangkitkan oleh mereka yang hadir mewakili kepentingan masing-masing.Dari
aspek pemerintahan politik India, British telah bersetuju untuk membentuk
sistem kerajaan berparlimen merangkumi Persekutuan India termasuklah kerajaan
India.Kerajaan British juga mengakui autonomi penuh terhadap wilayah dan
menentang serta-merta kebenaran penguasaan kawasan.Bagi golongan paria
(untouchables) pula, melalui wakil mereka iaitu Dr. Ambedkar, meminta layanan
sebagai komuniti yang berasingan dalam pilihan raya. Begitu juga dengan
golongan masyarakat Islam di India, perwakilan mereka dalam persidangan
tersebut mengharapkan perlindungan keselamatan yang sewajarnya terhadap masyarakat
Islam di sana. [5]
3.0
PERSIDANGAN MEJA BULAT KEDUA 1931
Persidangan kali kedua ini berlangsung pada 7
September 1931 dengan kehadiran Mahatma Gandhi sebagai wakil bagi pihak Kongres
dan disertai oleh Sarojini Naidu sebagai wakil kepada kaum wanita India. Dalam
persidangan kali ini, Gandhi menekankan kekuatan Kongres Kebangsaan India
sebagai sebuah organisasi kebangsaan yang mewakili lebih daripada 85% penduduk
India. Beliau menyatakan lagi kerjasama antara dua buah negara yang setaraf
antara India dan British diperlukan dan meminta supaya penubuhan kerajaan sendiri dilakukan dengan kadar segera dan menyeluruh
meliputi kawasan pusat dan wilayah.[6]
Pemikiran ini bertentangan dengan kesimpulan yang sudah tercapai dalam
persidangan pertama namun seperti yang diberitahu sebelum ini, Gandhi
menegaskan bahawa hanya Kongres sahaja yang mendengar suara rakyat
keseluruhannya, kerana persatuan tersebut tidak memandang pada agama atau
golongan.[7]
Namun begitu, dalam isu
tuntutan minoriti terutamanya berkaitan kedudukan golongan paria, golongan
Muslim, Christian India dan golongan minoriti yang lain tidak menemui jalan
penyelesaian walaupun tuntutan tersebut dipersetujui dalam kalangan minoriti
tetapi tidak oleh masyarakat Hindu dan Sikh. Oleh itu, isu berkaitan dengan isu
komunal antara pihak Kongres Kebangsaan India dan Liga Muslim menemui jalan
buntu di samping kerisauan pembesar-pembesar terhadap masalah kewangan dan
penglibatan ahli mereka dalam badan kesatuan.[8]Persidangan
ini ditutup pada 11 Disember 1931 tanpa keputusan yang konkrit.
4..0 PERSIDANGAN MEJA BULAT KETIGA 1932
Persidangan kali ketiga ini berlangsung dari 17
November hingga 24 Disember 1932.Persidangan kali ni hanya mengandungi 46
perwakilan dan tiada wakil daripada Kongres Kebangsaan India dan hanya seorang
wakil pembesar India berikutan penahanan pemimpin kerajaan ketika itu. Isu-isu
penting telah pun diselesaikan dalam pertemuan Jawatankuasa Kabinet India
sebelum ini.Antara perkara yang telah diselesaikan ialah isu kewangan pusat dan
wilayah, kedudukan Perhimpunan Legislatif Persekutuan, peruntukan undang-undang[9]
dan sebagainya membawa kepada Kertas Putih dalam Pembaharuan Perlembagaan yang
juga dikenali sebagai Jawatankuasa Parlimen Bersama berdasarkan laporan Akta
Kerajaan India yang diluluskan pada tahun 1935.[10]
5.0
AKTA KERAJAAN INDIA 1935
Akta Kerajaan India 1935 merupakan salah satu titik
penting dalam penubuhan institusi berpelembagaan India. Ini disebabkan oleh dua
sebab iaitu pertama, akta ini ditubuhkan berdasarkan kepada reaksi pelbagai
tuntutan dan cadangan untuk perlembagaan baru India dan kedua, ia menjadi
sumber yang penting untuk Perlembagaan India. Akta ini diasaskan daripada
pelbagai laporan dan cadangan. Ini termasuklah Laporan Suruhanjaya Simon (1930)
yang dibincangkan dan di muktamadkan dalam Persidangan Meja Bulat (1930 hingga
1932) Kertas Putih yang diteliti oleh Jawatankuasa Pemilih Bersama (1932),
Laporan Nehru (1928) dan Laporan Lothian yang mengkaji peruntukan pilihan raya
untuk India. Memetik kata-kata Lord Lothian ketika membincangkan peruntukan
pilihan raya mengenai demokrasi, ‘ia bukanlah satu anugerah untuk diberikan,
tetapi kebiasaan yang perlu diperoleh’.[11]
Sebenarnya,
akta ini mengembangkan kandungan perlembagaan India yang sedia ada sebelum ini
berkaitan autonomi wilayah, tugas dan tanggungjawab kementerian dan dwi kuasa
(diarchy) yang disambung dan dikembangkan dengan lebih terperinci dalam akta
ini. Sebagai tambahan, terdapat beberapa prinsip baru diperkenalkan yang
digunakan untuk kerajaan persekutuan.Akta-akta tersebut adalah autonomi
wilayah, penghapusan dwi-kekuasaan wilayah, dan pemberian tugas kepada menteri
untuk bertanggungjawab terhadap legislatif dan persekutuan di bahagian pusat.[12]
Di bawah akta ini,
peruntukan dibuat untuk semua Kesatuan India yang menyatakan bahawa semua
wilayah akan menyertai Kesatuan India secara automatik. Untuk kerajaan pula,
mereka diberi pilihan sama ada ingin menyertai Kesatuan atau tidak. [13]
Dewan Perwakilan yang tertinggi dalam Kesatuan India berhak mengadakan
peraturan-peraturan umum yang dibagikan kepada dua iaitu Dewan Kerajaan yang
mempunyai 260 anggota yang ahlinya dipilih setiap tiga tahun sekali iaitu 1/3
ahlinya akan digantikan dengan yang baru dan Dewan Perwakilan Rakyat yang
mempunyai 375 anggota yang dipilih setiap lima tahun.[14]Pada
peringkat Kesatuan, Gabenor Jeneral memegang kuasa pemerintahan yang tertinggi
yang mewakili kerajaan British dan dibantu oleh Dewan-Dewan Menteri dalam menjalankan
pentadbiran.
Pada peringkat wilayah,
terdapat dua perwakilan iaitu Dewan Provinsi dan Dewan Perwakilan.Pada
peringkat ini, Gabenor Jeneral tidak mempunyai kuasa terhadap pemerintahan
wilayah kerana hak-hak pemerintahan diserahkan semuanya kepada kerajaan wilayah
tersebut.Kuasa pemerintahan tertinggi dipegang oleh Gabenor dan dibantu oleh
Dewan Menteri-Menteri.Peraturan pemilihan pada peringkat wilayah agak sukar
kerana didasarkan kepada golongan masyarakat, perbezaan agama, bangsa,
pekerjaan dan pendidikan.Namun hanya 3% yang bersuara, ini kerana hak memilih
tersebut bergantung pada hak milik tanah, sehingga petani yang tidak mempunyai
tanah sendiri tidak dapat memilih.[15]Walaupun
akta ini mendapat bantahan daripada Kongres Kerajaan India, namun mereka
menyertai pilihan raya yang diadakan pada tahun 1937 untuk membentuk Parlimen.
6.0 PILIHANRAYA 1937
Pilihan
raya 1937 merupakan pilihan raya yang pertama yang dilakukan di India. Ia
merupakan pertandingan di antara beberapa parti namun tumpuan utama adalah
kepada dua pasti yang hebat yang cuba bersaing membawa ideologi yang berasingan
mengikut pengikut masing-masing. Kongres Kesatuan India (KKI) mendukung
ideologi nasionalisme yang merangkumi seluruh rakyat di India. Malahan ahlinya
juga bukan hanya terdiri daripada orang Hindu malah terdapat juga masyarakat
Islam yang menyokongnya. Ia amat berbeza dengan Liga Muslim yang cuba
memperjuangkan segala yang berkaitan dengan masyarakat Islam di India. Kongres
Kerajaan India telah dipimpin oleh Mahatma Gandi manakala Liga Muslim dipimpin
oleh Muhammad Ali Jinnah yang menginginkan sebuah negara
Islam yang terpisah.[16]
Kewujudan semangat nasionalisme ini telah melahirkan pertubuhan-pertubuhan
politik seperti India National Congress (INC)
dan seterusnya penubuhan Liga Muslim yang bersifat militan dan Gerakan
Nasionalisme Muslim.[17]
Pilihan
raya pertama yang diadakan pada tahun 1937 telah menyaksikan kekalahan parti
Liga Muslim kepada Kongres Kerajaan India.Dalam pilihan raya yang pertama ini
Kongres Kerajaan India telah memenangi sebanyak 716 kerusi daripada 1161 kerusi
yang telah dipertandingkan.Hal ini bermakna, Kongres Kerajaan India telah
menguasai 74% jumlah kerusi di Madras, 65% di Orissa, dan 59% di wilayah
bersatu.[18]Ia
merupakan satu kemenangan yang cukup besar kepada Kongres Kerajaan
India.Kekalahan dalam pilihan raya ini telah menyebabkan Liga Muslim terpaksa menerima
hakikat akan kejayaan INC. Namun begitu, Muhammad Ali Jinnah yang merupakan
pemimpin Liga Muslim mula mengambil pendekatan dan strategi besar untuk
menguatkan kedudukan Liga Muslim dan menjadikannya sebagai agen yang mewakili
orang Islam. Kemenangan yang di kecapi oleh KKI telah memberi layanan yang
tidak adil terhadap orang Islam di India yang hanya mementingkan persoalan
penganut agama Hindu sahaja dan menyebabkan masyarakat Islam mula memikirkan
secara serius tentang kedudukan dan nasib mereka.[19] Hal
ini kerana, walaupun pemimpin KKI menyatakan hasratnya berkaitan dengan umat
Islam namun hakikatnya ia hanyalah sekadar laungan suara sahaja.[20]
7.0 KONGRES KEBANGSAAN INDIA KEARAH PROSES
PILIHANRAYA 1937
Nasionalisme di India
telah dipelopori oleh golongan Hindu dan Muslim berikutan dengan beberapa
penindasan yang berlaku kepada masyarakat Hindu dan Muslim
khususnya.Nasionalisme ini merujuk kepada kesedaran sesebuah kumpulan iaitu
kesedaran politik keahlian terhadap negara.[21] Nasionalisme di India mengalami
beberapa peringkat antara tahun 1858 hingga tahun 1885 (Gerakan
Sosiokeagamaan), Nasionalisme Liberal (1885-1905) yang ditonjolkan melalui
penubuhan Kongres Kebangsaan India (KKI), 1905-1918 (Nasionalisme bersifat
militan) dan seterusnya yang keempat ialah lebih kepada krisis yang berkaku
dalam kalangan KKI dan Liga Muslim dan Peranan Mahatma Gandhi.[22]
Pada akhir abad ke-19 telah membawa
kepada kemunculan dan kewujudan semangat-semangat nasionalisme dalam kalangan
masyarakat tempatan.Tahun 1885 merupakan permulaan tahun yang begitu penting
dalam memastikan kebangkitan ini.[23]Antara
pembawa kepada kemunculan parti-parti politik di India seperti Kongres
Kebangsaan India (KKI) ialah kesedaran ini bermula dan didorong oleh
dasar-dasar yang diambil oleh Gabenor Jeneral India seperti Lord Lytton dan
Lord Ripon.[24]
Oleh hal yang demikian
dapat dilihat bahawa KKI pada mulanya telah mengalami sedikit perubahan
daripada bersifat sederhana kepada bersifat yang lebih agresif dengan adanya
sokongan daripada masyarakat tempatan. Rentetan daripada itu, pihak British
India menganggap KKI ini tidak perlu diberi perhatian kecuali tuntutan yang
berkaitan dengan Akta Majlis 1892 dan ini telah membuatkan KKI hilang
kepercayaan terhadap British India.[25]Tambahan lagi, KKI memainkan
peranan yang begitu penting di dalam memperkembangkan dan menyemarakkan
semangat nasionalisme di India.[26]KKI
merupakan sebuah badan persatuan yang semakin stabil sebagai tempat untuk
menyuarkan pendapat oleh semua komuniti dan masyarakat di India.[27]
Di samping itu, KKI
mula menyebarkan sayapnya dalam menyemarakkan lagi semangat nasionalisme di
India. Pada tahun 1906 yang mana berada di peringkat Nasionalisme Militan
ektremis KKI mula mendapat tempat.[28]Semasa
menuju kepada kemerdekaan, KKI telah mengalami perubahan yang begitu besar
dalam perjuangan yang dibawakan oleh mereka sebelum ini.Hal ini demikian
kerana, Gandhi mula mengambil alih tampuk kepimpinan yang ada sebelum ini dan
telah mengubah beberapa dasar, antaranya ialah dasar bekerjasama kepada dasar tidak
bekerjasama.[29]Pada
mulanya, Gandhi berusaha untuk merapatkan hubungan di antara masyarakat Hindu
dan Muslim, serta ini telah membuahkan hasilnya dan orang Islam mula menyokong
gerakan yang dibawakan oleh Gandhi.[30]Gandhi telah memimpin KKI
ini dari tahun 1920 hingga tahun 1939.
Namun begitu usaha yang dilakukan
sebelum ini mula menampakkan kepincangan dalam pemerintahan Mahatma Gandhi
kerana berlaku perselisisihan faham antara orang India dan Islam dalam sekitar
tahun 1921.[31]
Antara persitiwa yang berlaku ialah masyarakat Islam di Malabar yang dikenali
sebagai Moplah telah melancarkan jihad
terhadap orang Inggeris dan orang Hindu yang kaya. Hal ini telah
menjejaskan suasana yang tidak menentu dalam arena politik di India sehingga
tahun 1930-an.[32]
Seterusnya perkembangan bagi nasionalisme di India memasuki tahap perkembangan
yang penting sekitar tahun 1935 di mana
undang-undang telah diluluskan, asas undang-undang tersebut ialah
penubuhan persekutuan India dan memperkenalkan pemerintahan sendiri.[33]
Selain itu, pada tahun
1936 sebelum pilihan raya, KKI telah mengalami pergolakan yang hebat dan pada
ketika inilah nama Jawaharlal Nehru dicalonkan sebagai Presiden KKI.[34]
Selepas perlantikan Nehru, beliau telah mengetuai KKI dalam Pilihan Raya 1937
dan ini telah membuktikan bahawa pengaruh Nehru dan kemenangan secara
besar-besaran kepada KKI, di mana KKI telah memenangi sebanyak 716 kerusi
daripada 1161 kerusi yang dipertandingkan pada pilihan raya tersebut.[35]KKI
telah menewaskan Liga Muslim yang dipimpin oleh Muhammad Ali Jinnah.Oleh hal
yang demikian, Liga Muslim terpaksa akur dan mereka mula menyusun strategi
dalam usaha menarik sokongan baru.
Penubuhan Kongres
Kebangsaan India telah berjaya menyuntik semangat nasionalisme dalam kalangan
masyarakat tempatan di India.Penubuhan ini begitu penting dalam memastikan
India dapat membentuk pemerintahan tersendiri dan di samping membuat
pembaharuan kepada pembentukan masyarakat India yang lebih maju dan berdaya
saing. Justeru, KKI telah merubah politik di India dan ia memberi beberapa
kesan lain terhadap penubuhan dan asas-asas yang dibawakan oleh KKI ini.
8.0 KESAN POLITIK KONGRES KEBANGSAAN INDIA
(KKI) SELEPAS
PILIHANRAYA
1937
8.1 Krisis Kongres kebangsaan India dan Liga
Muslim
Pada
tahap ini, Undang-Undang Tahun 1935 diluluskan. Undang-undang ini berkaitan
dengan penubuhan sebuah persekutuan India dan memperkenalkan pemerintahan
sendiri kepada kawasan – kawasan jajahan British di India dan kedua-duanya
untuk memperkenalkan pemerintahan sendiri kepada jajahan-jajahan British di
India. Satu lagi peristiwa penting dalam tahap ini adalah, Jawaharlal Nehru
dilantik menjadi presiden KKI pada April 1936 dan ia direstui oleh Mahatma
Gandhi. Pilihan raya diadakan pada 1937. Pilihanraya 1937, merupakan
pilihanraya tahap awal dalam melihat pengaruh Liga Muslim di kalangan masyrakat
India. Pilihanraya ini diadakan bagi menguji sejauhmanakah Liga Muslim mampu
mempengaruhi orang Islam di wilayah-wilayah yang ditandingi.
Namun
demikian, pilihan raya 1937, menunjukkan betapa lemahnya Liga Muslim. Dalam
pilihan raya itu, KKI menjadi sebuah parti yang terkuat di India. Daripada
sejumlah 1161 kerusi yang dipertandingkan, KKI memenangi sebanyak 716 kerusi.[36]
Pada tahap ini KKI telah menumpukan perhatian untuk meluaskan propagandanya di
merata-rata tempat negara India dan seluruh kekuatan mereka kebanyakannya
ditumpukan Kashmir, Hyderabad, Mysore dan Travancore yang kebanyakannya
penganut agama Islam. Kemenangan KKI dalam pilihan raya tahun 1937 telah
diterima sebaliknya oleh Liga Muslim yang mewakili masyrakat Islam.[37]
Parti itu mengalami kekalahan teruk di sebahagian kerusi yang dipertandingkan.
Ia hanya Berjaya memenangi 109 dari jumlah 482 kerusi yang diperuntukkan bagi
orang Islam. Kerusi- kerusi ini pula dimenangi di kawasan-kawasan yang
didominasi oleh masyrakat Hindhu seperti Madras, Bombay dan Assam. Di kawasan
lain seperti Punjab dan Sind, parti-parti wilayah berjaya mengatasi Liga
Muslim. Keadaan ini telah memberi kesedaran kepada Liga Muslim. Maka pemimpin
Liga Muslim iaitu Muhamad Ali Jinnah mula mengambil pendekatan dan strategi
besar dalam usaha menguatkuasakan kedudukan Liga Muslim dan menjadikannya
sebagai agen yang mewakili orang Islam. Liga Muslim ditubuhkan untuk
memperjuangkan nasib kaum Islam dan ia bertambah kuat apabila Muhamad Ali
Jinnah politikius yang ulung itu melibatkan diri.[38]
Beliau dilahirkan pada tahun 1876, mendapat pendidikan di England dan setelah
pulang ke India menjadi ahli KKI, tetapi oleh kerana dasar-dasar serta cara
Mohandas Karamchard Gandhi tidak dapat diterima, terutama sekali pergerakan
bantahan awam, beliau berpindah ke Liga Muslim.[39]
Masyarakat
Islam juga melihat bahawa KKI sebagai sebuah parti Hindhu yang hanya mementingkan
penganut agama Hindhu dan menyebabkan masyarakat Islam mundur. Perasaan
perkauman yang timbul digiatkan dengan perubahan – perubahan sosial dan politik
yang menyebabkan kekacauan yang serius di India. Muhamad Ali Jinnah dan Liga
Muslim pada awlanya memperjuangkan dasar kedua namun kemudiannya memperjuangkan
dasar ketiga iaitu membahagikan India kepada dua buah negara yang berasingan
masing-masing orang Hindhu dan Islam. Pada bulan September 1937, Muhamad Ali
Jinnah telah mendesak wilayah-wilayah yang mempunyai majoriti penduduk Islam
seperti Sind, Punjab, dan Bengal agar berjuang dibawah bendera Liga Muslim.
Kekuatan sokongan masyarakat Islam terhadap Muhamad Ali Jinnah dan Liga Muslim
jugalah yang menjadikan persaingan dua penjuru iaitu di antara KKI dan Liga
Muslim. Di samping itu, tiga buah laporan dihantar berturut-turut diantara
tahun 1937 hingga 1939. Laporan ini menyatakan bahawa ahli-ahli KKI dalam
jawatan, melakukan pembezaan antara orang Islam dan Hindhu.[40]
Perdana Menteri Islam di wilayah-wilayah Punjab, Benggala serta Assam menyokong
Liga muslim. Dari tahun 1937, dalam pilihanraya kecil untuk majlis Undangan
Pusat dan jajahan Kesatuan Islam mendapat kebanyakan dari kerusi yang
dipertandingkan. Kemenangan yang dicapai oleh KKI dan seterusnya layanan yang
tidak adil yang diterima oleh Liga Muslim dan masyrakat Islam menyebabkan
mereka mula memikirkan secara serius kedudukan dan nasib mereka.
Di
bawah petunjuk Muhamad Ali Jinnah , Liga Muslim mula menggerakkan jenteranya di
kawasan yang mempunyai majoriti penganut agama Islam. Tumpuan diberi bukan
sahaja terhadap di kawasan bandar tetapi juga kawasan luar bandar. Muhamad Ali
Jinnah telah berjaya mendesak parti-parti wilayah di Punjab dan Sind termasuk
Parti Unionnist yang diterajui oleh Sikander Hyatt Khan agar berjuang di bawah
bendera Liga Muslim. Muhamad Ali Jinnah digelar sebagai Quid-i- Azam yang
bermaksud pemimpin agung oleh masyarakat Islam yang suaranya lantang kedengaran
pada 1938-an. Keinginan Muhamad Ali Jinnah berhubung survival masyrakat Islam
mula dikaitkan dengan penubuhan sebuah negara Islam yang merdeka.
8.2 Pertelingkahan Masyrakat Muslim dan Hindhu
Dalam
keadaan ini juga, benua kecil India berada dalam keadaan yang tidak tentaram
kerana pergaduhan antara masyrakat Hindhu dengan Islam seperti di Bandar
Bengal, Sind, dan Punjab. Pertelingkahan diantara Islam dan hindhu telah
berlaku di India sejak sekian lama namun ia semakin besar dan sukar dikawal
pada 1940. Pertikaian mengenai penyelihan lembu, perarakan jenazah melalui
masjid dan kuil menjadi asas pergaduhan kedua mereka. Pertelingkahan pada
mulanya bersifat kecil-kecilan dan berubah menjadi besar. Masyarakat Islam
melihat bahawa orang Hindhu dalam pelbagai aspek terutamanya menjejaskan
ekonomi dan politik. Masyarakat Hindhu pula melihat idea penubuhan Pakistan
satu pengkhianatan kepada negara. Gandhi misalnya berusaha menamatkan
pertikaian di Bengal telah berpuasa beberapa minggu sebelum keadaan di Bengal
menjadi reda. Iapun hanya untuk seketika sahaja sebelum ia bermula lagi. Pertelingkahan
antara masyrakat Islam dan Kesan daripada keadaan inilah yang menyebabkan pihak
British merasakan bahawa hanya terdapat satu jalan penyelasaian, iaitu
memberikan masyrakat Islam sebuah wilayah yang merdeka sebagaimana yang menjadi
tuntutan mereka. Maka seiring dengan kemerdekaan India pada tahun 1947, maka
Pakistan juga ditubuhkan yang merangkumi Pakistan timur dan Pakistan barat.[41]
9.0 KESAN POLITIK LIGA MUSLIM
SELEPAS PILIHANRAYA 1937
9.1 Persaingan Dengan Parti-Parti Wilayah
Salah satu faktor utama kepada kegagalan dan juga
kekalahan Liga Muslim semasa pilihan raya 1937 ini adalah ekoran daripada
wujudnya persaingan yang hebat di antara parti-parti politik yang bertanding.
Tidak dinafikan bahawa Liga Muslim dan juga Kongres Kebangsaan India bersaing
antara satu sama lain bagi mendapatkan kemenangan bagi membolehkan parti
tersebut memegang tampuk pemerintahan. Namun begitu, satu perkara yang tidak
dapat dielakkan ialah wujudnya parti-parti politik lain yang menguasai sesebuah
wilayah khususnya di kawasan yang majoritinya beragama Islam. Parti-parti di
kawasan wilayah inilah yang telah menyebabkan wujudnya pecahan di dalam undi
terutamanya untuk parti yang memperjuangkan hak dan kebajikan umat Islam. Oleh
sebab, wujudnya parti-parti wilayah ini, ia telah menjadi pesaing bagi parti
Liga Muslim untuk memenangi sesuatu kawasan tersebut.
Selepas daripada pilihan
raya pertama ini pada tahun 1937, Muhammad Ali Jinnah telah membuat satu
gerakan dan menggesa jenteranya untuk pergi ke kawasan majoriti umat Islam.[42]Gerakan
ini mula digesa ekoran daripada penindasan yang telah dilakukan oleh KKI
terhadap masyarakat Islam di India.Maka, bagi menangani masalah tersebut,
antara pilihan yang boleh dilaksanakan ialah dengan menyatukan semua parti-parti
wilayah untuk bergabung bagi menentang KKI untuk pilihan raya yang
seterusnya.Usaha yang telah dilakukan oleh Muhamad Ali Jinnah ini akhirnya
telah membuahkan hasil. Beliau telah berjaya untuk mendesak parti-parti wilayah
ini untuk terutama di Punjab dan Sind serta Parti Unionist yang diterajui oleh
Sikander Hyatt Khan supaya berjuang di bawah bendera Liga Muslim.[43]
9.2 Perjuangan Muhamad Ali Jinnah
Kekalahan pada pilihan raya 1937 telah memberi banyak
pengajaran kepada Liga Muslim khususnya Muhamad Ali Jinnah yang telah memimpin
parti tersebut.Suara lantang Muhamad Ali Jinnah dalam memperjuangkan hak dan
kebajikan masyarakat Islam di India telah menjadikan beliau sebagai jurucakap
masyarakat Islam.Kelantangan beliau bersuara telah menjadikan beliau digelar
sebagai Quid-i-Azam yang membawa maksud “Pemimpin Agung” oleh masyarakat Islam.[44]Malahan
Muhamad Ali Jinnah dalam memperjuangkan perkara tersebut, beliau telah memegang
teori dua bangsa yang mana idea ini telah dibawa oleh Sayid Ahmad Khan pada penghujung
abad ke-19 kesan daripada penubuhan Kongres Kebangsaan India.[45]
Usaha berterusan yang telah
dilakukan oleh Muhamad Ali Jinnah ini akhirnya terserlah apabila pada pilihan
raya pada tahun 1945 dan 1946.Liga Muslim telah memenangi sebanyak 30 buah kerusi
yang dipertandingkan kepada masyarakat Islam.Oleh yang demikian, jelas usaha
yang telah dilakukan oleh Muhamad Ali Jinnah ini telah membuahkan hasil di mana
selepas pilihan raya tersebut, Liga Muslim telah menubuhkan kementeriannya di
Bengal dan Sind.[46]Maka
pemimpin Liga Muslim iaitu Muhamad Ali Jinnah mula mengambil pendekatan dan
strategi besar dalam usaha menguatkuasakan kedudukan Liga Muslim dan
menjadikannya sebagai agen yang mewakili orang Islam. Liga Muslim ditubuhkan
untuk memperjuangkan nasib kaum Islam dan ia bertambah kuat apabila Muhamad Ali
Jinnah politikius yang ulung itu melibatkan diri.[47]
Muhammad Ali Jinnah telah
mengusulkan supaya kedua-dua parti bekerjasama dalam dewan pemerintahan
provinsi, tetapi parti INC telah menolak permintaan Muhammad Ali Jinnah,
sebaliknya parti INC mendesak parti Liga Muslim bersatu dengan INC dan
membubarkan parti Liga Muslim.[48]Penyatuan
antara kedua-dua parti ini sangat mustahil berikutan parti-parti ini
berdasarkan agama.Ada yang berpendapat hanya parti INC yang mampu menggantikan
kerajaan British kerana kemenangan INC adalah suara rakyat India.Idea Muhammad
Ali Jinnah untuk bersama-sama dengan parti INC telah diutarakan pada tahun 1916
di Lucknow. Tetapi Gandi telah menolak idea tersebut dengan mengamalkan non-cooperasi
( dasar tidak bekerjasama ).[49]
Selepas Pilihan raya juga
terjadi pergaduhan di antara parti Liga Muslim dan Kesatuan Kongres India.Usaha
untuk mendamaikan antara kedua-dua parti menjadi rumit setelah Perdana Menteri
Fazl-ul-Haq telah menuduh orang Hindu di Benggala yang bertindak kejam
seterusnya menambahkan lagi kebencian orang Islam.[50]
Pertelingkahan di antara Islam dan Hindu telah berlaku di India sejak sekian
lama namun ia semakin besar dan sukar dikawal pada 1940. Perkara yang berkaitan
dengan agama menjadi penyebab pertelingkahan mereka antaranya mengenai
penyembelihan lembu, perarakan jenazah melalui masjid dan kuil.Dalam tahun
1937, lebih kurang 85 pergaduhan terjadi, 170 orang mati dan 2000 mendapat
luka.Tetapi sepuluh tahun selepas itu kesannya lebih besar selepas Inggeris
meninggalkan India.[51]
Pada beberapa bulan yang berikut, mengikut perangkaan rasmi, lebih daripada
5000 penduduk serta kanak-kanak terbunuh dan cedera, bandar-bandar Amritsar dan
Multan dijilat api, pekerjaan untuk mendirikan ibu negeri di Lahore
diberhentikan dan kumpulan – kumpulan bersenjata di desa berlawan dengan
askar-askar.[52]
Semakin perundingan dijalankan perjuangan kuasa antara INC dan Liga Muslim,
pembunuhan yang luar biasa yang tidak pernah berlaku dalam sejarah moden India
berlaku. Dalam masa enam bulan, di Bihar dan Benggala sahaja lebih dari sepuluh
ribu penduduk mengalami kematian yang dahsyat.[53]
Pada tahun 1938 selepas
setahun pilihan raya India, parti Liga Muslim semakin menjadi negatif setelah
hanya menunjukkan reaksi menentang sahaja. Beliau sedar akan tindakan beliau di
dalam politik sebelum ini, oleh itu beliau perlu menyiapkan idea yang dapat
memberi kesan yang mendalam dalam politik dunia. Usul pertama yang diutarakan
oleh pihak Muslimin melalui Sikander Hyat Khan Perdana Menteri di Punjab di
dalam suatu buku.Di dalam usul beliau, beliau telah mengusulkan supaya India
dibagi dalam 7 daerah iaitu 2 daerah Islam dan 7 daerah Hindu.Daerah
pembahagian dalam provinsi dan kerajaan tetap seperti sebelum ini.Daerah-daerah
ini menjadi satu kerajaan Persekutuan.Pemerintah pusat hanya berkuasa tentang
urusan luar negeri, pertahanan dan mengenai kemasukan barangan dan peraturan
wang.[54]
Slogan
yang dimainkan oleh Liga Muslim tersebut ternyata mampu untuk menarik sokongan
daripada masyarakat Islam.Muhammad Ali Jinnah juga mendesak wilayah-wilayah
yang mempunyai majoriti masyarakat Islam supaya berjuang dibawah payung Liga
Islam.[55]Muhammad Ali Jinnah telah
berjaya mendesak parti-parti wilayah di Sind dan Punjab termasuklah parti
Unionist yang dipimpin oleh Srikander Hyatt Khan.Desakan yang dilakukan oleh
Muhammad Ali Jinnah telah diambil berat oleh masyarakat Islam.Slogan-slogan
yang dibuat sangat menekankan nasib orang Islam serta kedudukan mereka di
India.[56]Sejak itu, sokongan kepada
Liga Muslim telah bertambah dan menjadi penentu kepada perkembangan
nasionalisme Islam di India.Sokongan kuat masyarakat Islam ini kepada Liga
Muslim telah menyebabkan persaingan sengit berlaku dengan parti INC sekaligus
menjadi asas kepada pemisahan Pakistan daripada India.
Kesan
Pilihan raya 1937 telah memberi suatu titik perubahan kepada parti Liga
Muslim.Kekalahan teruk mereka bukan telah melemahkan semangat mereka bahkan
memberi suatu usaha yang lebih besar yang dilakukan oleh Muhammad Ali
Jinnah.Liga Muslim mula menggerakkan jenteranya di kawasan yang mempunyai
majoriti penganut agama Islam.Tumpuan diberi bukan sahaja terhadap di kawasan
bandar tetapi juga kawasan luar Bandar.Pada tahun 1940, masyarakat Islam secara
keseluruhannya bersatu di bawah Liga Muslim. Setelah daripada itu, parti Liga
Muslim bukan sahaja parti elit yang hanya menerima sokongan sebilangan
masyarakat Islam sahaja tetapi telah bertukar menjadi parti media massa.[57]Sokongan masyarakat Islam
kemudiannya diterjemahkan melalui kemenangan dalam pilihan raya 1945 dan
1946.Dalam pilihan raya ini, Liga Muslim memenangi kesemua 30 kerusi yang
diperuntukkan kepada masyarakat Islam dalam Majlis Undangan Pusat.Liga Muslim
juga telah merebut 425 daripada 492 kerusi Islam dalam Majlis Undangan
Wilayah.Kejayaan Liga Muslim di Punjab, Bengal dan sind mempunyai implikasi
besar kerana wilayah- wilayah tersebut dituntut sebagai kawasan Pakistan.[58]
Sokongan
umat Islam kepada Liga Muslim telah memberi roh baru kepada “ gagasan Pakistan”
yang selama ini hanya menyepi. Muhammad Ali Jinnah secara terang-terangan telah
memegang teori dua bangsa.[59] Teori dua bangsa ialah
teori yang menyatakan masyarakat Islam dan Hindu di India ialah terdiri
daripada dua bangsa yang berbeza bukan hanya daripada segi agama bahkan
kebudayaan, cara hidup, sejarah dan sebagainya yang mempunyai banyak perbezaan
yang ketara dengan masyarakat Hindu. Berdasarkan teori inilah , Muhammad Ali
Jinnah telah mengemukakan Resolusi Pakistan[60]
( Resolusi Lahore ) pada Mac 1940 semasa persidangan Liga Muslim di Lahore.[61]Resolusi itu mendesak supaya
sebuah negara Islam diwujudkan di kawasan yang mempunyai majoriti penduduk
Islam.[62]Persidangan ini dihadiri
kira-kira 100 000 ribu orang.[63]Kewujudan Wilayah Islam itu
dipercepatkan lagi dengan wujudnya pergaduhan komunal antara masyarakat Islam
dan Hindu lebih-lebih lagi di kawasan yang mempunyai penduduk Islam yang tinggi
seperti di Bengal, Sind dan Punjab.Oleh itu, menjadi salah satu sebab British
memikirkan untuk mewujudkan satu wilayah khusus untuk orang Islam.
Usaha
Muhammad Ali Jinnah kearah pembentukan kerajaan Islam Pakistan tampak mudah
setelah British bersetuju untuk menerima bantuan daripada parti Liga Muslim
dalam menghadapi perang Dunia Kedua.Pada awalnya, British telah meminta kerjasama
daripada INC untuk terlibat dalam perang dunia kedua, tetapi Mahatma Gandi
menolaknya.INC tidak mahu lagi diperdayakan seperti pada perang dunia pertama.[64]Oleh itu, British menjadikan
parti Liga Muslim sebagai sekutunya. British berjanji akan mempertimbangkan
keinginan Liga Muslim untuk menubuhkan sebuah Kerajaan Islam.[65] Kerjasama yang diberikan
oleh Liga Muslim adalah dengan bersyarat iaitu,
perubahan pemerintahan hanya dijalankan jikalau dipersetujui oleh Liga
yang mewakili seluruh muslimin India dan golongan ini harus dilindungi
pemerintah dalam provinsi-provinsi yang dikuasai Kongres.[66]
9.3 Kearah
Kemerdekaan dan Pemisahan India
Seterusnya kesan yang
dapat dilihat yang bermula sejak Pilihan raya India 1937 telah memberikan
kemerdekaan dan pemisahan India daripada pihak British.Pada bulan April 1946,
Jawaharlal Nehru telah menegaskan kepada Mountbatten bahawa wilayah-wilayah
yang majoritinya penduduk Islam boleh dikeluarkan daripada India dan berdiri
sebagai sebuah Negara merdeka.Perdana Menteri Attlee mengakui hak kemerdekaan
untuk India.Beliau kemudian menghantar misi kabinet ke India bagi menyelesaikan
masalah kemerdekaan India.Misi kabinet ini telah tiba di New Delhi pada Mac
1946.[67]Walaupun pemisahan India
mendapat tentangan daripada Mahatma Gandi namun suatu Rancangan Pembahagian
India telah dibentangkan pada Jun 1947.[68]namun
pembahagian tetap dilaksanakan. Wilayah-wilayah Bengal, Sind, Baluchistan dan
daerah Sylhet dari wilayah Assam telah bersetuju untuk menyertai Pakistan.[69]Penghijrahan berjuta- juta
Muslim ke wilayah Pakistan ditambah dengan pengusiran yang dilakukan oleh
pemerintah India telah menyebabkan bebanan ekonomi kepada Pakistan.
Bahkan lebih sadis apabila umat Islam telah dibunuh semasa proses pemindahan
tersebut. Kereta api yang sarat dengan Muslim telah disekat oleh tentera India
kemudian umat Islam telah dibunuh semasa dalam perjalanan. Daripada
peristiwa-peristiwa inilah India mencapai kemerdekaan pada 15 Ogos 1947,
sementara negara Pakistan pula diumumkan sebagai sebuah negara merdeka pada 14
Ogos 1947.[70]
10.0 KESIMPULAN
Secara keseluruhannya, proses pilihanraya yang berlaku
pada tahun 1937 telah memperlihatkan satu bentuk perubahan yang amat ketara
terhadap sistem politik di India. Persaingan antara parti-parti bagi meraih
kepercayaan masyarakat tempatan semakin rancak menjelang tarikh pilihanraya
pada tahun 1937.Selain parti-parti wilayah, terdapat dua parto dominan di India
yang bergerak dengan asas perjuangan yang berbeza.Kongres Kebangsaan India
(KKI) merupakan parti yang memperjuangkan mmasyarakay India khususnya kaum
Hindu, manakala parti Liga Muslim (LM) pula memperjuangkan hak kaum minoriti
iaitu masyarakat Muslim di India. Namun demikian, pilihanraya 1937
memperlihatkan kekalahan Liga Muslim bagi meraih undi lantaran terdapat
persaingan antara parti-parti wilayah
pada ketika itu disamping kempen yang
tidak menyeluruh. Kongres Kebangsaan India telah mecatat sejarah ketika
memenangi majoriti kerusi yang dipertandingkan. Keadaan ini telah menyebabkan
Liga Muslim berada dalam keadaan yang terdesak dan muncullah tokoh reformasi
yang memperjuangkan hak dan juga kepentingan
masyarakat Muslim di India iaitu Muhamad Ali Jinnah yang telah
memperjuangkan Liga Muslim dan menjadi salah satu tokoh terpenting kepada
penubuhan Pakistan dan juga proses kemerdekaan India.
[1]Judith. M. Brown. (1994). Modern India: The Origins of an Asian
Democracy. New York: Oxford University Press. Hlm 293
[2]Malcolm Chandler & John Wright. (2001). Modern World History for
Edexcel Specification A. United Kingdom: Heineman Educational Publishers. hlm 188.
[3]Brij Kishore Sharma. (2007). Introduction to the Constitution of
India. New Delhi: Prentice-Hall of India Private Limited. Hlm 10.
[5]S.N Sen. (1997). History Modern India.New Delhi: New Age
International (P) Limited Publishers. hlm 195.
[6]S.N Sen. (1997). History Modern India. New Delhi: New Age
International (P) Limited Publishers. hlm 195.
[7]T.S.G Moelia. (1949). India:Sejarah
Dan Politik Pergerakan Kebangsaan. Jakarta: Balai Pustaka. hlm 186.
[8]John F. Riddick. (2006). The History of British India: A Chronology.
New York: Greenwood Publishing Group.
hlm 110.
[9]John F. Riddick. (2006). The History of British India: A Chronology.
New York: Greenwood Publishing Group. hlm 110.
[10]Brij Kishore Sharma. (2007). Introduction to the Constitution of
India. New Delhi: Prentice-Hall of India Private Limited. Hlm 11.
[11]Abbas Hoveyda. (2010). Indian Government And Politics. New
Delhi: Pearson Education India. Hlm 62.
[12]Edgar Thorpe. (2012). The Pearson General Knowledge Manual 2012.
New Delhi: Pearson Education India. Hlm 33.
[13]N. Jayapalan. (1998). Constitutional History of India. New
Delhi: Atlantic Publishers & Distributors. hlm 100.
[14]T.S.G Moelia. (1949). India: Sejarah Dan Politik Pergerakan
Kebangsaan. Jakarta: Balai Pustaka. hlm 189.
[16]C.H.Philips.
(1966).Sejarah India. Kuala Lumpur :
Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm. 166.
[17]Azharudin
Mohd Dali. (2004). Tamadun India.
Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm. 291.
[19]Azharudin
Mohd Dali. (2004). Tamadun India.
Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 308.
[20]Bishwa Nath Pandey.
(1979). The Indian Nationalist Movement,
1885-1947 : Select Document. Macmillan.
Hlm 150.
[21]Azharuddin Mohd Dali.
(2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 290.
[24]Azharuddin Mohd Dali.
(2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 295
[27]Ian Talbot & Gurhal
Singh. (2009). The Partition of India.
New York: Cambridge University Press. Hlmn 30.
[28]Azharuddin Mohd Dali.
(2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 299
[30]Azharuddin Mohd Dali.
(2004).
Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 302
[32]Ibid. Hlm 306.
[35]Ibid.
[36]Azharuddin Mohd Dali. (2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa
dan Pustaka. Hlm 310
[37]Azharuddin Mohd Dali. (2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa
dan Pustaka. Hlm 310
[38]Muhamad Abu Ali-Banjari An Nadwi (1992). Sejarah Perkembangan Islam di
India. Kuala Lumpur: Khazanah
Banjariah. Hlm 56.
[39]Philips. Henry, C. (2004). Sejarah India, Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm
146
[40]Philips. Henry, C. (2004). Sejarah India, Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm
152
[41]Azharuddin Mohd Dali. (2004). Tamadun India. Kuala Lumpr: Dewan Bahasa
dan Pustaka. Hlm 313
[42]Azharudin
Mohd Dali. (2004). Tamadun India.
Kuala Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 311.
[45]Azharudin
Mohd Dali. (2004). Tamadun India.Kuala
Lumpur : Dewan Bahasa dan Pustaka. Hlm 311
[47]Muhamad Abu Ali-Banjari
An Nadwi.(1992). Sejarah Perkembangan
Islam di India. Kuala Lumpur: Khazanah Banjariah. Hlm. 56.
[48]T.S.G MOELIA. (1959). India Sedjarah Politik dan Pergerakan
Kebangsaan. Jakarta:Balai Pustaka. Hlm. 208.
[50]T.S.G MOELIA. (1959). India Sedjarah Politik dan Pergerakan
Kebangsaan. Jakarta:Balai Pustaka. Hlm. 208.
[52]Philips, Cyril Henry.
(2004). Sejarah India. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Hlm. 165.
[54]Philips, Cyril Henry. (2004). Sejarah India. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.Hlm.
212.
[56]Ibid.
[59]Herman Kulke and Dietmar
Rothermund .(2004). A History Of India:
Fourth Edition. London: Routledge Taylor and Francis Group. Hlm. 315.
[60]Robert W. Stern. (1993). Changing India. Cambridge: Cambridge University Press. Hlm. 149.
[63]T.S.G MOELIA. (1959). India Sedjarah Politik dan Pergerakan
Kebangsaan. Jakarta:Balai Pustaka. Hlm. 208.
[63]Ibid. Hlm. 213.
[64]T.S.G MOELIA. (1959). India Sedjarah Politik dan Pergerakan
Kebangsaan. Jakarta:Balai Pustaka. Hlm. 208.Hlm. 213.
[66]T.S.G MOELIA. (1959). India Sedjarah Politik dan Pergerakan Kebangsaan.
Jakarta:Balai Pustaka. Hlm. 214.
[67]Farzana
Shaikh. (1986). Muslims and Political
Representation in Colonial India: The Making of Pakistan, Modern Asian Studies,
Vol.20,No.3Cambridge University Press. Hlm. 553.
[69]Abdullah
Zakaria Ghazali, Azharudin Mohamed Dali, Azhar Mad Aros, Suffian Mansor
.(2000). Sejarah AsiaTenggara, Asia
Selatan dan Asia Timur, 1800-1963, Penerbit Fajar Bakthi, Sdn.Bhd. Hlm.
423.
No comments:
Post a Comment